Just do it…de wereldberoemde slogan, die regelmatig in een blitsende reclame van Nike op ons tv-scherm verschijnt. In veel motiverende speeches of quotes wordt deze uitspraak gebruikt om mensen aan te sporen om gewoon hun doelen te behalen. Niet meer over nadenken, maar gewoon een doel vaststellen hoppa alles wat je in je hebt inzetten om dit te bereiken. Ook heb dit vaak toegepast in sporten, opleiding halen of een project afronden. Ik ervaarde hoe het is om elke keer een nieuw doel voor mezelf te stellen en hoe ik deze kon bereiken. Heel simpel: stap voor stap.
Elke keer als ik iets bereikt had, voelde ik een stoot van geluk en daarom stelde ik snel weer een doel. Als snel ontwikkelde dit zich in een verslaving, die ik ging toepassen op andere gebieden in mijn leven. Zo zag ik mijn studie in het begin vooral iets wat ik moest halen en elke tentamen was een stap dichterbij het einddoel. Elke keer was ik dan even gelukkig, maar moest ik wel door naar het volgende.
Waarom hield dit gevoel maar even aan? Waarom kon ik niet genieten van het moment dat ik een doel bereikt had en ging ik maar gelijk weer over naar het volgende? Het heeft me even geduurd voordat ik hierachter kwam, maar wat ik vergat is de weg naar mijn doelen toe. Ik was me er nauwelijks bewust van dat er een periode zit tussen de start en het behalen van iets dat je graag wilt.
In mijn beleving zou ik gelukkig zijn op het moment dat ik het doel behaald was. Dan zou ik relaxen, dan zou ik genieten en dan zou ik gelukkig zijn. Je kan het vergelijken met iemand die graag miljonair wilt worden en pas dan gelukkig zal zijn. Maar de weg ernaar toe dan? En wat als het nooit zal lukken? Deze persoon heeft voor zichzelf besloten pas geluk te voelen als het doel bereikt is. Waarschijnlijk zal er in de periode naar dit doel toe keihard gewerkt worden om het doel te bereiken, maar tijd voor momenten van geluk zullen bijna niet aanwezig zijn.
Op een gegeven moment ging ik bij mezelf na: hoe voel ik me nou als ik iets bereikt heb? Voel ik mij dan echt beter of gelukkiger? Het antwoord is nee. Het bereiken van mijn doelen maakte mij niet per se gelukkiger. Ja, ik kreeg wel een beter en gezonder leven, maar om nou te zeggen dat het gevoel dat ik elke dag had ineens stukken beter was, nee. De vraag die ik mij daarna stelde was: heb ik dan verkeerde keuzes gemaakt en weet ik dan gewoon niet wat ik wil? Ook dat was niet het geval. Ik vergat gewoon bewust te genieten en te leren. Wat voor nieuwe dingen ontdek ik? Welke nieuwe mensen ontmoet of welke mensen raak ik kwijt?
Natuurlijk zag ik mezelf groeien en werd ik blij van de nieuwe mensen die ik leerde kennen, maar ik was mij er niet bewust van dat juist deze dingen mij energie gaven en niet de kilo’s die verloor of de diploma die ik uiteindelijk op zak had. Het draaide om het ontwikkelen van doorzettingsvermogen, kracht, vriendschappen en kennis. Dit maakt mij gelukkig en dit heeft mij geleerd dat je niet per se een doel hoeft te behalen om gelukkig te zijn of te ontdekken wat je niet gelukkig maakt.
Een mooi voorbeeld hiervan is mijn zusje en haar half-gelezen boeken. In gesprekken die wij hebben, deelt zij vaak wijsheden van zichzelf en die ze uit boeken haalt. Ze begint dan met: ‘Ik ben weer aan een nieuw boek begonnen’ en daarachter zegt ze lacherig: ‘Die hiervoor heb ik nog niet uit hoor!’. We lachen hier altijd om, maar het mooie is dat ze wel leert! Ook al leest ze het boek niet uit, ze haalt kennis uit de hoofdstukken die ze leest en past dit toe in haar leven. In het leven hoeven we niet alle boeken waar we aan beginnen uit te lezen. Het leerproces is al gestart en dat neemt niemand van ons af. Waarom altijd verlangen naar die pot met goud als je kan genieten van de regenboog!
Mooi geschreven! Ik ben aan het genieten van de gezellige hardlooptrainingen, en die 10 kilometer in maart, die komt er dan vanzelf wel!